ข้อหาหัวใจ

โปรยราย
 

ข้อหาที่เธอไม่ได้เป็นคนก่อ แต่เธอต้องรับผลกรรมนั้นด้วย อย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง

“อยากให้ฉันทำตัวว่านอนสอนง่ายเหมือนลูกนกลูกกา ก็ช่วยพูดกับฉันให้มันดีๆ หน่อย ไม่ใช่เลี้ยงจิกกัดดูถูกกันทุกครั้งที่สบโอกาส”

“หึ ก็เปลือกนอกเธอเหมือนลูกนกลูกกา แต่จริงๆ แล้วเธอมันเป็นลูกอีแร้งชัดๆ”

นั่นประไร

อัญรินทร์สบตากับเขาอย่างไม่เกรงกลัว เม้มริมฝีปากแน่นพยายามระงับอารมณ์

“ว่าฉันเป็นลูกอีแร้ง คุณก็คงเป็นหมาไน สัตว์ที่ชอบกินซากเหมือนกัน”

“ปากดี”

ได้ฟังคำเปรียบเปรยของเธอภรินก็ทั้งโกรธและรู้สึกขบขันอยู่ไม่น้อย ปากคอเราะร้ายไม่เบา

^

^

^

เรื่องนี้พระนางเค้ามีฉายาน่ารักๆ ตั้งให้กันด้วยนะคะ

ลูกอีแร้ง & เจ้าชายหมาไน

กดติดตามไว้ด้วยน้า